آژیرها و زنگ هاکه به عنوان تجهیزات آلارم صمعی اعلام حریق می بایست دارای شدت صوت خروجی مناسب باشند تا بتواند هشدار لازم را به گوش کلیه حاضرین برساند.
مطابق با استاندارد NFPA مقدار سیگنال صوتی تجهیزات هشداردهنده می بایست از تن های بالا و پایین برخوردار باشد. بر همین اساس مقدار فشار صوتی خروجی نباید بیش از ۱۲۰dB باشد. در محیط هایی که نویز محیطی آن زیاد بوده (بالاتر از ۱۰۰dB) و حضور نفرات نیز در آن محیط موجود است می بایست از فلاشر جهت آلارم استفاده کرد. جهت طراحی فشار صوتی خروجی باید بدین صورت باشد که مقدار صدای شنیده شده در فاصله ی ۳ متری نباید کمتر از ۷۵dB و بیشتر از ۱۲۰dB باشد.
شدت صوت خروجی تجهیزات صمعی در مکان های مختلف متفاوت بوده و بستگی به نویز محیطی و کاربری آن محل دارد، به طوری که می بایست شدت صوت خروجی به طور متوسط ۱۰dB تا ۱۵dB بالاتر از نویز محیطی همان مکان باشد.
در اماکن خواب به دلیل سطح هوشیاری پایین تر، مقدار شدت صوت شنیده شده می بایست در حدود ۷۰dB در فاصله ی ۳ متری بوده و یا ۱۵dB بالاتر از حداکثر صوت محیطی باشد.
انواع ساندرها:
۱- زنگ (ALARM BELL) : این تجهیزات از نوع فلزی بوده که با حرکت جسمی مکانیکی در صفحه ای فلزی صدایی متفاوت با آلارم های دیگر تولید می کند. معمولا از این نوع تجهیز جهت اطلاع حاضرین از فعال شدن سیستم اطفاء حریق استفاده می شود.
آژیرها (SOUNDER): تجهیزات صمعی شنیداری که برای اماکن با نویز بالا مورد استفاده قرار می گیرند. این تجهیزات به قرار زیر می باشد:
۱-